14 januari 2020

Larve van vuurvlieg stopt met glimmen om padden op te eten


Larve van vuurvlieg stopt met glimmen om padden op te eten die volwassen vuurvliegen eten
Opname van de kop van de larve van de nieuwe vuurvlieg met een rasterelektronenmicroscoop.(c) Philippe J.R. Kok

Vuurvliegen staan steevast op het menu bij padden, maar op sommige Zuid-Amerikaanse tafelbergen is het de omgekeerde wereld. Op de top van de Roraima-tepui of tafelberg leeft een tot nu toe onbekende vuurvlieg, waarvan de larve jaagt op de kleine padden die zich normaal gezien voeden met de volwassen vuurvliegen. En opmerkelijk: de larve is ook gestopt met glimmen, waardoor ze haar prooi makkelijker kan benaderen. Dat is in de familie van de vuurvliegen nog niet eerder vastgesteld.
Het was een team van wetenschappers onder leiding van Philippe JR Kok (VUB, Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen) dat de zeldzame omkering in de verhouding prooi-roofdier vaststelde op de top van een van de tafelbergen of tepuis.
Vuurvlieglarven jagen normaal gezien op slakken en andere ongewervelde dieren. Zelf zijn ze onverteerbaar en gloeien ze om potentiële roofdieren af te schrikken en duidelijk te maken dat ze oneetbaar zijn.
Maar als je zelf jager wordt, kan je beter niet gezien worden en dus zijn de larven van deze vuurvlieg gestopt met glimmen, een unicum bij vuurvliegen. De prooi van de vuurvlieglarven hier is de pad Oreophrynella quelchii, die alleen op de top van twee naburige tepuis te vinden is, waaronder de Roraima-tepui.
Opvallend is dat deze kleine padden zich eigenlijk voeden met de volwassen vuurvliegen, maar dus zelf opgegeten worden door de larven.

De vuurvliegen waren tot op heden onbekend en hebben voorlopig nog geen naam.
De pad Oreophrynella quelchii, die endemisch is voor de Roraima-tafelberg en een nabijgelegen tafelberg. Endemisch wil zeggen dat de soort enkel daar en nergens anders voorkomt.
(c) Philippe J.R. Kok


'Verloren werelden'
Tepuis zijn precambrische - daterend van voor het Cambrium dat zo'n 540 miljoen jaar geleden begon - tafelbergen uit zandsteen in het noorden van Zuid-Amerika.
Ze zijn zo'n 3.000 meter hoog en hun hoogste toppen zijn door steile kliffen geïsoleerd van de omringende hoogvlakten, savanne en tropisch regenwoud.
Philippe Kok is gespecialiseerd in de evolutie van gewervelde dieren in deze afgelegen gebieden en bracht bijna 300 dagen door op tepuis.
De tafelbergen inspireerden Sir Arthur Conan Doyle voor zijn beroemde roman 'The Lost World', waarin een expeditie naar het plateau diersoorten ontdekt die elders uitgestorven zijn, onder meer een aantal dinosaurussen en reuzenzoogdieren.


Zicht op de Roraima-tepui waar de nieuwe vuurvlieg gevonden is.
(c) Philippe J.R. Kok

De studie van Philippe Kok en zijn VUB-collega's is gepubliceerd in Current Biology. Dit artikel is gebaseerd op een persbericht van de Vrije Universiteit Brussel (VUB).


7 januari 2020

Nikon D780 aangekondigd



Nikon heeft vanochtend de Nikon D780 onthuld. Deze nieuwe full-frame spiegelreflex is de opvolger van de D750 en leent ook wat elementen van de Nikon Z6 en de D5.

Nikon D780 specificaties
- 24,5 megapixel BSI-CMOS sensor
- 7 foto's per seconde (12 in live-view)
- 51 punts autofocus
- UHD 4K video (30p, 10 bit N-log en HLG HDR)
- 3,2 inch kantelbaar touchscreen
- USB-C aansluiting
- 2x SD(XC) kaartsloten
In live-view lijkt deze camera meer op de Z6. De camera maakt dan waarschijnlijk ook gebruik van exact dezelfde sensor. In live-view kun je daarom ook gebruik maken van gezichts- en oogdetectie. De autofocus is flink verbeterd tijdens het gebruik van live-view.

Tenzij er een specifieke reden is om voor een spiegelreflex te gaan zou ik overigens zeker ook kijken naar de Nikon Z6 als alternatief voor deze camera. In mijn ogen zijn systeemcamera's de toekomst.

Prijs en beschikbaarheid
De Nikon D780 is vanaf 23 januari beschikbaar voor een adviesprijs van 2.499 euro. De Nikon D780 in combinatie met een Nikkor AF-S 24-120mm f/4 objectief heeft een adviesprijs van 2.999 euro.

6 januari 2020

Gerande oeverspin is Europese spin van het jaar



De ‘gerande oeverspin’ is verkozen tot Europese spin van het jaar 2020. Dat hebben 83 spinnendeskundigen uit 26 Europese landen beslist. Ze is een van onze grootste inheemse spinnen, heeft geen web nodig om haar prooi te vangen, kan ‘Jezusgewijs’ over water lopen, zorgt erg goed voor haar jongen en vangt al duikend zelfs gewervelde dieren als prooi.
De gerande oeverspin (Dolomedes fimbriatus) behoort tot de familie van de kraamwebspinnen, die wereldwijd 356 soorten telt. In België leven drie soorten, waaronder twee oeverspinnen: de gerande oeverspin en de grote oeverspin. Er zijn aanwijzingen dat hun habitats bij ons almaar droger worden, een gevolg van de klimaatverandering.
Met een lichaamslengte van 15 tot 22 millimeter bij de vrouwtjes en 10 tot 16 millimeter bij de mannetjes is de gerande oeverspin een van onze grootste spinnensoorten. Ze heeft een stevig postuur. De basiskleur is geelbruin tot zwartbruin en aan beide zijden van het lichaam loopt meestal een beige tot gele lengtestreep.

Goed aangepast
De spin is uitzonderlijk goed aangepast aan haar waterrijke leefgebied, dat hoe langer hoe meer onder druk staat. Schadelijke factoren zijn onder meer werken aan rivieroevers, het verwijderen van rietvelden en waterlelies, het uitdrogen van natte heide en de moerassige zones die qua oppervlakte steeds kleiner worden.

Met deze keuze hoopt de jury dat een breder publiek melding zal maken van de soort. Op die manier kunnen onderzoekers de verspreiding beter in kaart brengen. Meldingen kunnen via de meldingssite van Natuurpunt.