Jan Fieuw tussen zijn en werk ‘War Faces”: “Ik werk heel graag met materiaal waar een verhaal achter zit.” © Henk Deleu
Herdenkingskunstenaar
Jan Fieuw geeft oude houten treinpalen een ‘soldatengezicht’: “Ik hoop de Queen
een exemplaar te kunnen geven”
Kunstenaar
Jan Fieuw (45) uit Poelkapelle werkt aan een nieuw prestigieus project. Met
‘Faces of War’ geeft hij houten palen, afkomstig uit smalsporen, een gezicht.
In totaal maakt hij 129 exemplaren, een voor elk land dat bij WO I betrokken
raakte. “Ik hoop een paal in handen van de Queen te kunnen te geven.”
“Een hobby?
Ik kan dat woord niet horen. Wat ik doe heeft niets met een hobby te maken. Dit
is een passie, een levenswerk.” Jan Fieuw is een man met een missie. Hij is al
langer bezig met ‘A Message in a Poppy’ waarbij hij klaprozen maakt met restjes
oorlogsmunitie, een tastbaar eerbetoon voor familie van gesneuvelde soldaten.
Zijn werk kreeg al heel wat aandacht in het buitenland. Hij kreeg zelfs al een
bedanking van de Queen en haar man en hij trok naar Australië om over zijn werk
te spreken. Naast ‘A Message in a Poppy’ maakt Jan kunst met steen, linodruk en
materialen uit de oorlog.
Krijgsgeweld
Al even
broedde hij op een andere project: ‘Faces of War. “Ik wou echt eens kunst maken
met mijn handen”, vertelt Jan. “Tijdens een project vroeg ik een boer mij het
verhaal te vertellen van de houten palen die in de grond steken. Het bleek te
gaan om hout van smalsporen uit WO I (een smalspoor had een kleinere breedte
dan een normaal spoor, nvdr). “Eenmaal het krijgsgeweld was afgelopen, kwamen
de boeren terug naar huis, maar ze hadden niets om opnieuw te beginnen. Het
enige wat ze terugvonden was het hout van de sporen die door de velden liepen.
Dat recupereerden ze en ze zetten er hun weiden mee af.”
Jan vond
het zonde om dat hout te laten wegrotten en geeft het met zijn kunstproject
‘Faces of War’ een nieuw leven. “En de boer is blij dat hij het kwijt raakte,
want hij mag het niet naar het containerpark dragen.” De kunstenaar zette zich
aanvankelijk aan het werk in zijn garage, maar zijn vrouw verwees hem
vriendelijk maar kordaat naar de tuin.
Tot 16 uur
werk per paal
In totaal
maakt Jan 129 exemplaren van zijn ‘Faces of War’. “Dat getal verwijst naar het
aantal landen dat in WO I betrokken was.” De veertiger maakt de palen eerst
volledig schoon en beitelt er dan een gezichtje in. Die gezichtjes symboliseren
een soldaat. Je treft geen nationaliteit of vlag op de palen, alles blijft
neutraal. “Voor mij is elke soldaat dezelfde.” De herdenkingskunstenaar laat
alle zaken die in het hout zijn geraakt gewoon zitten. “Er zijn palen met
stukjes elektrische draad, kogels, loodjes, noem maar op. Om een paal volledig
in orde te plaatsen, vergt het tussen de 8 en de 16 uur. Alles wordt met de
hand tot in de kern van het hout schoongemaakt.”
Jan ging
zijn werk voorstellen aan Willem Vermandere, die hij een beetje kent. “Het deed
deugd te horen dat Willem er zich volledig in kan vinden. Dat gaf me moed om
verder te doen.” De artiest wil met zijn project verschillende doelen bereiken.
“Waar de palen uiteindelijk terecht zullen komen, dat weet ik nog niet. De
eerste stap is in ieder geval al gezet en die is niet min. Ik kreeg groen licht
om het kunstwerk op te stellen pal voor het Memorial Museum in Passendale.
Directeur Steven Vandenbussche heeft voor mij gepleit en kreeg het
gemeentebestuur over de schreef. Normaal zou het de bedoeling zijn om op Anzac
Day, 25 april, de tentoonstelling te openen. Ik zou echter graag hebben dat de
Australiërs, Canadezen, Britten, Nieuw-Zeelanders en Amerikanen dit kunnen
bekijken, naast Belgen, Fransen en Duitsers. Iedereen vocht voor zijn vaderland
en zijn vrijheid. Corona is de onzeker factor in het verhaal. In ieder geval
hoop ik met het project nog naar Diksmuide, de Somme en Engeland te trekken.
Mijn droom is om persoonlijk een paal in de handen van de Britse koningin te
geven.”
Rechterhand
Jan merkt nog op dat hij zijn ‘Faces of War’ niet alleen kan afwerken. “Gelukkig krijg ik wat hulp. Zo deed Dominiek Dendooven van het In Flanders Fields Museum het opzoekwerk voor mij en is Franky De Keersmaecker mijn rechterhand in het project. Ook Steven Vandenbussche van het museum in Passendale moet ik bedanken. En natuurlijk ben ik mijn echtgenote, kinderen, familie en vrienden heel dankbaar om het met mij uit te houden en mij te steunen.”
Meer info via.https://www.fieuwjan.com/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten