Wandelende takken en wandelende bladeren (Phasmatodea) zijn meesters in camouflage, die door natuurlijke selectie sterk op bladeren, twijgen en boomschors zijn gaan lijken, al vroeg in de evolutie van de insectengroep. Ook hun eitjes, met een harde schil, zijn "vermomd", ze lijken sterk op plantenzaden. Sommige vrouwtjes droppen hun eitjes in aarde of in spleten, lijmen ze op een ondergrond of prikken ze op een blad.
Twee biologen van het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen hebben voor het eerst een wandelende tak ontdekt die een andere strategie volgt: het vrouwtje produceert een zogenoemde oötheek, (wetenschappelijk: oötheca), is een eicapsule van bepaalde insecten. De term oötheek betekent letterlijk vertaald eierkast. een zachte "eierdoos", waarin – mooi geordend – een dertigtal eitjes zitten.
Het is voor het eerst dat dit geobserveerd is bij wandelende takken en het is een onverwachte evolutionaire vernieuwing in de voortplanting van de soort. Soortgelijke ei capsules komen wel vaak voor bij onder meer krekels, bidsprinkhanen en kakkerlakken.
Parasieten
"Door een oötheek is er minder kans dat parasiterende goudwespen toeslaan en hun eitjes in die van wandelende takken prikken, wat normaal bij 40 tot 80 procent van de eitjes het geval is", zegt Jérôme Constant, een van de twee entomologen, - een deskundige op het gebied van insecten. "En de eierdoos beschermt ook beter tegen uitdroging. Bovendien verwarren vogels ze minder snel met zaden."
(KBIN)
Constant en zijn collega Joachim Bresseel vonden de soort – die nog niet officieel wetenschappelijk beschreven is maar tot de Korinninae-familie behoort – tijdens een expeditie in Vietnam in 2013.
Ze hebben hun bevindingen gepubliceerd in Nature Scientific Reports, in samenwerking met Duitse en Zwitserse biologen.
Constant en Bresseel beschreven eind 2014 al het op een na grootste insect ter wereld, de wandelende tak Phryganistria heusii yentuensis, ook uit Vietnam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten