Pink Floyd Fans Nederland

dé Nederlandstalige fansite sinds 2004

Drie miljoen herdenkingstoeristen in de Westhoek

Het herdenkingstoerisme was de voorbije jaren big business in de regio Westhoek. Liefst 3 miljoen toeristen bezochten één van de onderzochte musea of begraafplaatsen.

Dat berekende het West-Vlaamse toerismebedrijf Westtoer. Het onderzocht zeven musea en vier begraafplaatsen in de Westhoek. “We hebben een half miljoen mensen meer verwelkomd dan aanvankelijk gedacht”, klinkt gedeputeerde Sabien Lahaye-Battheu tevreden. “Van al die bezoekers kwam 45 procent uit eigen land en dan vooral uit Vlaanderen. We hebben de Westhoek dus op de internationale kaart gezet met de Britten en Nederlanders op kop. De toeristen kwamen van Australië tot de Verenigde Staten. Het evenement dat op de meeste bezoekers, lees een kwart miljoen, kon rekenen was de openluchttentoonstelling Coming World Remember Me in het provinciale domein Palingbeek. Daar stonden 600.000 beeldjes in klei die symbool stonden voor de oorlogsslachtoffers. En we blijven verder borduren op het herdenkingstoerisme. In 2020 ligt het accent op de wederopbouw.”

Pink Floyd-gitarist David Gilmour veilt meer dan 120 gitaren

David Gilmour (72) veilt meer dan 120 gitaren uit zijn persoonlijke collectie voor het goede doel. In het uitgebreide aanbod zit onder meer de Black Strat, de 1969 Fender Stratocaster waarmee Gilmour alle muziek vanaf het legendarische ‘Dark Side of the Moon’-album opnam. 

In juni zal David Gilmour meer dan 120 gitaren veilen bij veilinghuis Christie’s in New York. Er wordt verwacht dat de beroemde Black Strat, waaraan zelfs een boek gewijd is, tussen de $ 100.000 (€ 87.567) en de $ 150.000 (€ 131.350) zal opbrengen. Ook de andere gitaren zouden waarschijnlijk voor prijzen tussen $ 150.000 (€ 131.350) en $ 300 (€ 262,648) over de toonbank gaan. 

Het afscheid van zijn gitaren valt Gilmour zwaar, zo zegt hij in een statement: “Deze gitaren zijn erg goed voor me geweest, en velen van hen hebben me in de loop der jaren muziekstukken gegeven. Ze hebben zichzelf al vele malen terugbetaald, maar het is tijd om ze te laten gaan. Gitaren zijn gemaakt om op te spelen en ik hoop dat ze ergens terechtkomen waar ze hun eigenaars het geschenk van muziek blijven geven. Door deze gitaren te veilen, hoop ik dat ik wat hulp kan bieden waar nodig en dat ik met behulp van mijn liefdadigheidsstichting wat goeds kan doen in deze wereld. Het zal pijn doen om ze te zien gaan, en misschien moet ik op een dag wel een of twee van hen opsporen om ze terug te kopen.” 

Wie bang is dat de 72-jarige Gilmour met deze veiling zijn pensioen aankondigt, hoeft zich volgens de Pink Floyd-muzikant geen zorgen te maken. “Ik hoef niet echt op pensioen te gaan. Ik moet die woorden niet zeggen. Als ik op pensioen ga, zal het een rustig, onmerkbaar proces zijn. Maar ik ben nog niet zover.”

Spreeuw, Sturnus vulgaris

ZOO verwelkomt voor eerst in geschiedenis baby epaulethaaitjes

Primeur voor de ZOO Antwerpen. Voor het eerst in de geschiedenis zijn er epaulethaaitjes geboren. Een epaulethaai is een heel speciale haaiensoort. Het is één van de enige vissen die over de bodem kan lopen op zijn vinnen. De vis kan zelfs kleine stukjes land overbruggen om zich van de ene getijdenpoel naar de andere te verplaatsen.

Ze zijn met z’n drieën, de kleine epaulethaaitjes. En dat is groot nieuws want nooit eerder in de geschiedenis van de ZOO Antwerpen werden er epaulethaaitjes geboren. Dit type haai is geen bedreigde vissoort, maar het succesvol kweken met tropische zeevissen is een uitdaging. De ZOO heeft al langer epaulethaaien, maar de groep was nooit groot genoeg om een degelijke kweek mee op te starten. Voorlopig zit er één volwassen haai in het aquarium dat voor het publiek zichtbaar is, maar die leeft nogal verborgen. “Als we er meer hebben van eigen kweek, kunnen we ze ook mooi in het showaquarium tonen,” vertelt Wilfried, verzorger in het Aquarium. De kleintjes zijn ongeveer tien centimeter groot en kruipen nog even rond in het aparte bassin, tot ze groot genoeg zijn om de andere vissen in één van de zeewateraquaria te vergezellen in de grote zaal van het Aquarium

Wandelende haai

De epaulethaai heeft bovendien een uitzonderlijk talent. Want deze haai is één van de zeldzame haaiensoorten die op zijn vinnen kan wandelen. De haai komt hoofdzakelijk voor in de ondiepe, tropische wateren rond Australië en Papoea-Nieuw-Guinea. De vis scharrelt er graag rond in getijdepoeltjes op zoek naar voedsel, zoals krabbetjes en kleine vis. Als het oceaanwater zich bij eb terugtrekt, raken de poeltjes geïsoleerd of vallen ze droog. De epaulethaai kan tot een meter lang worden.

“Voor de epaulethaai is dat geen probleem. Als zo’n poeltje droogvalt, schakelt de vis z’n vitale organen uit om zuurstof te sparen en neemt als het ware de vliegtuigmodus van een mobiele telefoon aan. Zo kan het dier tot wel een uur lang probleemloos op het droge overleven. Als het echt nodig is, kruipt de haai over de stenen en het koraalrif naar een diepere poel. Het dier gebruikt daarbij z’n borstvinnen als poten,” weet Wlfried.

Naam

Ondanks de talent heeft de haai zijn naam gekregen omwille van een ander karakteristiek kenmerk. “Epauletten zijn de gekende schoudervullingen in jassen. De epaulethaai heeft achter de borstvinnen een grote wit omzoomde zwarte vlek die wat doet denken aan zo’n epaulet op een militair uniform. De vlek, ook wel eens een oogvlek genoemd, zit er om roofvissen te misleiden,” aldus Wilfried.

Foto's: ©Jonas Verhulst 

9 & 10 februari expo MV Agusta en Moto Morini

MEER INFO KLIK HIER

Ducati showt livery voor MotoGP-seizoen 2019

Romeo, ’s werelds eenzaamste kikker, vindt zijn Julia

 ©Global Wildlife Conservation Romeo (links) en zijn nieuwe partner Julia (rechts).

Romeo, een eenzame Boliviaanse Sehuencas-waterkikker heeft eindelijk zijn Julia gevonden. Waarom dat zo bijzonder is? Tot voor kort dacht men dat de 11-jarige amfibie het laatst levende exemplaar van zijn soort was.

Romeo stond een jaartje geleden wereldwijd in de kijker als eeuwige vrijgezel. De eenzame kikker was zo wanhopig op zoek naar een vriendinnetje dat zijn verzorgers hem inschreven op een online datingsite: “Hallo, ik ben Romeo, een Sehuencas-waterkikker. En ik wil niet met de deur in huis vallen, maar ik ben letterlijk de laatste van mijn soort. Ik weet het: intens.”

De ludieke actie bracht heel wat geld in het laatje (21.000 euro). Met dat geld konden wetenschappers beginnen aan hun zoektocht naar een vrouwelijke Sehuencas-waterkikker. Dat deden ze in het Boliviaans Nevelwoud, op dezelfde plaats waar ze Romeo in 2008 vonden.

Na enkele maanden graaien in riviertjes, kleine watervalletjes en beken, was er goed nieuws voor Romeo: de onderzoekers vonden zijn Julia. En tot grote verrassing van de verzorgers brachten de wetenschappers nog vier Sehuencas-kikkers mee. De bedoeling is om de kikkers even in gevangenschap te houden om zo de voortplanting te garanderen. Daarna worden de amfibieën terug vrijgelaten in het wild.

© AFP Julia is energiek en behendig, in tegenstelling tot Romeo.

Het liefdesverhaal van Romeo en Julia

Teresa Camacho Badani is hoofdverzorgster in het aquarium waar Romeo en Julia momenteel verblijven. Ze heeft goede moed en gelooft dat Romeo zijn ultieme match gevonden heeft. “Romeo is kalm, en kan erg lang stilzitten”, vertelt ze. “Verlegen en traag”, zo omschrijft ze de kikker. “Julia heeft daarentegen erg veel energie. Ze zwemt veel en probeert soms zelfs te ontsnappen.” Tegenpolen trekken elkaar aan, toch?

Het verschil in energie en behendigheid kan natuurlijk ook een gevolg zijn van het levenslange gevangenschap van Romeo. De kikker leeft al bijna elf jaar in een aquarium, terwijl Julia altijd in het wild rondzwom.

Van de twee tortelduifjes wordt nu verwacht dat ze zich snel zullen voortplanten om zo het behoud van de Sehuencas-waterkikker te garanderen.

Het lot van de Sehuencas-waterkikker

De Sehuencas-waterkikker (uitgesproken als: sei-wen-kus) is lid van de Telmatobius familie. Dat zijn kikkersoorten die voornamelijk in Zuid-Amerika leven. De Sehuencas-kikker leefde vroeger in de bergriviertjes van Bolivia. Maar door het verlies van habitat verdween de soort stilaan. 

Zo werden er tussen 2008 en 2019 geen wilde exemplaren meer gespot. Tot nu.

Dat is niet enkel goed nieuws voor Romeo, want samen met de Sehuencas-waterkikker zijn er nog tal van andere amfibieën in gevaar door het verlies van habitat. “Het kweekprogramma van de kikkers is voor ons de uitgelezen kans om te leren hoe we het uitsterven van bedreigde amfibieën kunnen voorkomen”, aldus Teresa Camacho Badani.

©AFP Teresa Camacho Badani en Julia.