Belgisch militair kerkhof Steenkerke
Een onbekende soldaat heeft 107 jaar na zijn overlijden toch een grafsteen met zijn naam op gekregen op het Hooge Crater Cemetery in Ieper. Op de vorige grafsteen stond 'Known unto God', maar ondertussen is hij geïdentificeerd. Het gaat om John Harold Bott, een Engelse soldaat die sneuvelde tijdens de Eerste Wereldoorlog.
Voortaan prijkt de naam van John Harold Bott (21) op de
grafsteen. Hij was een Engelse soldaat die vocht in de Eerste Wereldoorlog. In
1917 werd hij begraven, toen nog zonder naam. "De Britten zijn al sinds
2018 bezig met het onderzoek om te weten hoe hij heette", vertelt Niek
Benoot van het Hooge Crater Museum tegenover de begraafplaats.
"In een oorlogsdagboek konden de onderzoekers terugvinden
op welke datum de soldaat gestorven is. Aan de hand van een medaille konden ze
hem identificeren, maar je moet het allemaal kunnen bewijzen. Het bleek een
werk van lange adem."
Na 107 jaar weten de onderzoekers wel wat van hem. Sergeant
John Harold Bott was geboren in Londen in 1896. Hij had nog 3 broers, hij
werkte als een kappersleerling en hij ging bij het leger toen de Eerste
Wereldoorlog uitbrak. Hij kreeg een medaille nadat hij een machinegeweer had
veroverd, maar daar zelf bij gewond raakte.
"Belangrijk voor nabestaanden"
Ongeveer 125 Britse rekruten die het museum bezochten,
woonden de plechtigheid bij. Niek Benoot legde dan weer een krans neer.
"Als blijk van respect en medeleven. Ik ben vooral blij voor de
nabestaanden dat de gesneuvelde een naam heeft gekregen", zegt hij.
Voor meer dan de helft van de bijna zesduizend soldaten op
Hooge Crater Cemetery is dat nog niet het geval. Op hun grafsteen blijft staan:
"Known unto God".
This is the true story of the Christmas Truce of 1914, when British and German soldiers on the Western Front put down their guns and played a game of soccer in "No Man's Land."
Wetenschappers hebben een bijzonder feitje ontdekt over één
van de kleinste vissen ter wereld. Het diertje, amper zo groot als een
vingernagel, maakt namelijk enorm veel lawaai. Het zou een geluid kunnen maken
dat even luid is als vuurwerk.
De mannelijke Danionella cerebrum is slechts 12 millimeter
groot, maar maakt een geluid van maar liefst 140 decibel. Dat is even luid als
een straaljager van dichtbij of het afvuren van een geweer.
Het diertje komt voor in de stromen van het Aziatische land
Myanmar. Vissen produceren voornamelijk geluid door hun zwemblaas te laten
trillen, een gasgevuld orgaan dat dient om het drijfvermogen te regelen. Ze
doen dit door een soort trommelende spieren ritmisch te laten samentrekken.
Dit visje beschikt echter over een uniek
geluidsproductiesysteem, ontdekt door wetenschappers van de Charité
Universiteit in het Duitse Berlijn. De Danionella cerebrum produceert geluid
door een samenwerking van trommelend kraakbeen, ribben en
vermoeidheidsresistente spieren. Een rib, gelegen naast de zwemblaas, beweegt
dankzij een speciale spier tegen een stuk kraakbeen aan. Bij het loslaten van
de rib raakt deze de zwemblaas, wat een trommelend geluid produceert. De rib is
bij mannetjes veel harder dan bij vrouwtjes, daarom produceren de vrouwelijke
visjes niet zo’n geluid.
De luide geluiden zouden volgens wetenschappers het visje
kunnen helpen bij het navigeren door troebel water. Ook zouden ze als een
agressieve tactiek kunnen dienen waarmee mannetjes hun concurrentie
afschrikken.
In januari 2024 werd Nikon's vlaggenschip full-frame spiegelloze camera, de Nikon Z9, naar NASA-astronauten aan boord van het International Space Station (ISS) gestuurd om te helpen bij onderzoek en het leven tussen de sterren te documenteren.
Deze gebeurtenis markeert een belangrijke mijlpaal in de geschiedenis van Nikon, aangezien het de eerste keer is dat de Z-serie, Nikon's spiegelloze lijn, door de bemanning van het ruimtestation wordt gebruikt.
Bij de tentoonstelling hoort ook een publicatie en een app. Beiden worden later dit voorjaar gelanceerd.
Praktisch
6 februari 2024 tot 31 mei 2024
De expo maakt deel uit van de permanente tentoonstelling en is inbegrepen in het museumticket.
Jaarlijks nodigt het In Flanders Fields Museum een
hedendaags kunstenaar uit die een nieuw werk mag maken in de museumruimte. Dit
keer is dat de Spaanse Selva Aparicio.
Vorig jaar werd de Oekraïner Nikita Kadan nog uitgenodigd
als artist in residence in het Ieperse museum. Omwille van de oorlog kon de
kunstenaar niet zomaar in België geraken en kreeg hij hulp van Ieperse
kunstenaars om zijn project uit te bouwen.
Oorlog en vrede
Zijn opvolgster die dit jaar artist in residence wordt is
afkomstig uit Spanje. “We nodigen elk jaar een hedendaags kunstenaar uit om
nieuw werk te creëren over het thema oorlog en vrede”, zegt Stephen Lodewyck,
directeur van het IFFM. “Tussen de getuigen uit het verleden, ontdek je een
artistieke reflectie van een betrokken kunstenaar. Selva Aparicio woont en
werkt afwisselend in de USA en in haar moederland Spanje. Vanaf 27 juni is haar
werk bij ons in het museum te zien.”
De paddenoverzetactie in Opdorp is geselecteerd voor een onderzoek van de Universiteit Gent. Het is één van de twintig uitgekozen locaties.
Van zodra het wat warmer weer wordt, start de jaarlijkse
paddentrek weer. De diertjes trekken dan naar een poel om zich voort te
planten. Om te voorkomen dat ze overreden worden, wordt ook in de Damstraat in
Opdorp al jaren een paddenoverzetactie georganiseerd. De bermen worden er
afgezet en vrijwilligers helpen dagelijks tientallen padden en kikkers veilig
de straat over.
De initiatiefnemers zijn er trots op dat hun overzetactie nu
is geselecteerd voor een meerjarig onderzoek van de Universiteit Gent. Dit
houdt in dat onderzoekers van de Faculteit Diergeneeskunde de trekkende padden
en de omgeving van de Damstraat komen onderzoeken. Ze willen daarbij ontdekken
waarom er steeds minder diertjes in de emmers in de bermen te vinden zijn. Er
worden in de loop van de overzetperiode stalen verzameld van zowel levende
padden als dode dieren. Ook van de poel zullen stalen genomen worden en de
biodiversiteit van de omgeving onderzocht. Het geheel kadert in een Europees
onderzoek naar de achteruitgang van amfibieën.
Voor het tweede jaar op rij is Francesco Bagnaia gekroond tot wereldkampioen in de MotoGP!
De Ducati-rijder zag concurrent Jorge Martin
al vroeg crashen in Valencia, waarna zijn overwinning meer dan genoeg was om
opnieuw de titel veilig te stellen.
Vandaag wordt de allergrootste herdenking van WO I gehouden. Op 11 november 1918 tekenden de strijdende partijen een wapenstilstandsverdrag dat om 11 uur zou ingaan.
De herdenking gaat gepaard met talloze optochten en wakes op militaire kerkhoven of nabij monumenten en slagvelden.
In Vlaanderens velden
In het toeristisch aanbod van Poperinge zit een nieuwe wandeling, met als leidraad het lied '1000 soldaten' van Willem Vermandere. Negen internationale artiesten geven hun interpretatie aan of bewerking van dit iconische nummer. Je kan de nummers beluisteren bij het graf van een soldaat.
De Franse versie kan je beluisteren bij het graf van een Franse soldaat, de Indische bij het graf van een Indische soldaat enzovoort. Ontdek ook de Ierse, Engelse, Arabische, Chinese, Duitse, Italiaanse en Zoeloe versies. De oorspronkelijke versie van Willem Vermandere & Guido Desimpelaere is te horen bij het graf van Richard Van Neste, de enige Vlaming begraven op Lijssenthoek.
Sommige vrouwelijke bruine kikkers die geen zin
hebben in seks met opdringerige mannetjes maken volgens onderzoekers gebruik
van een drastische tactiek: ze doen alsof ze dood zijn. Dat betekent dat de
vrouwtjes zich niet zomaar neerleggen bij de overmacht van mannetjes die soms
paren met dodelijke afloop voor het wijfje.
Bij bruine kikkers klampen meerdere mannetjes
zich soms tegelijkertijd vast aan een vrouwtje, in een zogenaamde ‘paringsbal’.
Het vrouwtje overleeft die dwangmatige paringsdrang van mannetjes niet altijd.
“Eerder werd gedacht dat vrouwtjes niet in staat waren om te kiezen of zich te
verdedigen tegen deze mannelijke dwang”, stelt Carolin Dittrich van het
Natuurhistorisch Museum van Berlijn, hoofdauteur van de studie verschenen in
het tijdschrift ‘Royal Society Open Science’. Maar dit onderzoek suggereert
iets anders. “Vrouwtjes in deze dichte broedpopulaties zijn niet zo passief
zoals werd gedacht”, aldus Dittrich.
Samen met medeauteur Mark-Oliver Rödel zette
Dittrich een mannetjeskikker bij twee vrouwtjes - een grote en een kleine - in
een doos. Het paringsgedrag werd vervolgens opgenomen op video. Van de 54
vrouwtjes die door een mannetje werden beetgepakt, probeerde 83 procent het
lichaam te draaien. 48 procent van de vastgegrepen vrouwtjes gromde of piepte
als kreet om los te laten. Die vrouwelijke kikkers poogden allemaal hun lichaam
te draaien. En dan is er nog het fenomeen van tonische immobiliteit of verstijving.
Dat betekent dat het vrouwtje een houding aanneemt waarbij de voor- en
achterpoten worden uitgestrekt omdat de kikker zich bedreigd voelt door het
seksuele geweld. Het vrouwtje lijkt te spelen alsof ze dood is. Een op de drie
vrouwelijke bruine kikkers uit het experiment gingen over op die tactiek.
Meestal probeerden die vrouwtjes ook hun lichaam te draaien terwijl ze
vastgeklampt werden. De drie tactieken kunnen samen worden toegepast, wat de
kleinere vrouwtjes vaker deden dan de grotere.
Verstijving
Volgens Dittrich had ene Rösel von Rosenhoff
het een boek uit 1758 al over tonische immobiliteit bij kikkers, maar daarna
kwam het niet meer terug. Dat de verstijving vooral voorkomt bij de kleinere,
jongere vrouwtjes, heeft volgens de onderzoekers te maken met het hogere
stressniveau omdat ze minder ervaring hebben met voortplanting.
In Ieper is de 33.000ste Last Post geblazen aan de Menenpoort. De eerste keer was op 2 juli 1928.
Iedere avond blazen klaroeners de Last Post als eerbetoon voor de gesneuvelden van de Eerste Wereldoorlog. De Menenpoort, die nu wordt gerestaureerd, is vorige week uitgeroepen tot Unesco werelderfgoed. De Last Post zelf is nog niet erkend als immaterieel cultureel erfgoed.
Al sinds 2 juli 1928 blazen klaroeners iedere avond om 20 uur de Last Post onder de Menenpoort in Ieper. Gisteravond was de 33.000ste keer, zegt voorzitter Benoit Mottrie van de Last Post Association: "Het is een speciaal record voor iets dat uniek is in de wereld. Al bijna 100 jaar wordt hier iedere avond de Last Post gebracht. Het is een moment om eens achteruit te kijken en we willen al onze klaroeners, ceremoniële assistenten, bestuursleden en andere vrijwilligers bedanken."
Tijdens de plechtigheid werd niet alleen achterom gekeken, maar ook vooruit. In de statuten van de Last Post Association staat dat de Last Post zal worden geblazen tot in de eeuwigheid. "Als we de Last Post slechts één keer spelen voor elk van de 54.585 namen op dit gedenkteken, dan duurt dit tot 2090. Als we hetzelfde willen doen voor elke Commonwealth soldaat die sneuvelde tijdens de Eerste Wereldoorlog in België, dan zou dit nog tot 2540 duren. We hebben dus nog wat werk voor de boeg", zegt voorzitter Mottrie.
In Riyad, Saudi-Arabië, heeft de Unesco beslist
om 139 sites die te maken hebben met de Eerste Wereldoorlog te erkennen als
werelderfgoed. Er zijn 27 begraafplaatsen en memorialen uit de Westhoek bij,
naast sites in Wallonië en Frankrijk. Vlaanderen heeft vele jaren geijverd voor
de Unesco-erkenning. Die is symbolisch heel belangrijk, maar er hangen geen
concrete gevolgen aan vast.
"Altijd iemands vaders, altijd iemands
kind", zong Willem Vermandere over de "duizend en duizend
soldaten" die niet meer terugkeerden na de Eerste Wereldoorlog. Meer dan
100 jaar later wordt de Westhoek nog altijd getekend door de vele
begraafplaatsen en memorialen voor de vermisten. Plekken waar bezoekers uit de
hele wereld naartoe komen om zich te bezinnen, denk maar aan de dagelijkse Last
Post onder de Menenpoort in Ieper.
Vlaanderen probeerde al heel lang om die
herdenkingsplekken te laten erkennen als Unesco-werelderfgoed en dat is nu
gelukt. Tijdens de sessie in Riyad, Saudi-Arabië, heeft Unesco beslist om 139
begraafplaatsen en memorialen van de Eerste Wereldoorlog in te schrijven op de
lijst.
27 daarvan liggen in Vlaanderen, meer bepaald
in de Westhoek. Daar zijn bekende plekken bij zoals de Menenpoort in Ieper.
Daarnaast zijn er 16 sites in Wallonië en 96 in Frankrijk.
.jpg)
