De Last Post was oorspronkelijk een militair trompetsignaal dat het einde van de dag aankondigde. In de loop der jaren groeide het uit tot een eresaluut aan de gesneuvelde makkers. Verschillende legers hebben er verschillende versies van.
De Last Post is een van de vele
trompetsignalen die in legers werden -en nog steeds- worden gebruikt. Zulke
signalen hebben meestal de praktische functie om bevelen door te geven: opstaan
(het Reveille), eten, aanvallen, dekking zoeken, alarm…
Vrijwel alle militaire handelingen kunnen
via klaroengeschal worden gecommuniceerd. Sommige hebben daarbij een meer
verregaande betekenis gekregen.
Belgische lanciers vallen een Duitse
cavalerie-eenheid aan, augustus 1914. Rechts een klaroener van de lanciers.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog speelden de klaroeners nog een actieve rol
tijdens de gevechten om bevelen door te geven. Daarom waren ze ook vaak het
eerste mikpunt van de vijand.
Een bijzonder signaal was dat welke het
einde van de dag aankondigde, waarbij de troepen weer in hun kwartier moesten
aanwezig zijn. Na een dag van gevechten kondigde het voor de militairen
veiligheid en rust aan.
In het Nederlands spreekt men van
"taptoe" (het sluiten van de biertap). Het Duitse equivalent is de
"Zapfenstreich". Dit signaal groeide uit tot een eresaluut aan
gesneuvelde militairen.
Wellicht symbolisch, omdat men ook de doden
rust toewenste, mogelijk ook vanwege de melancholische toon van het signaal.
De Last Post is de Engelse versie van de
taptoe. De van oorsprong Nederlandse gewoonte zou zijn overgenomen door Engelse
troepen die in de 17e eeuw in de Noordelijke Nederlanden verbleven. Hij groeide
uit tot een eresaluut aan de gesneuvelden.
De naam wijst erop dat het om het laatste
signaal van de dag ging. Het volgde op de First Post, dat de inspectie van de
wachtposten aankondigde. Als de laatste wachtpost bereikt was, weerklonk de
Last Post.
Klaroenen
Dergelijke signalen worden in de regel
gespeeld op een klaroen. Een klaroen is een trompet zonder ventielen, waarbij
enkel de blaastechniek het verschil in tonen geeft.
Zo’n natuurtrompet kan slechts een beperkt
aantal tonen geven en niet de hele toonladder. In de praktijk worden voor
trompetsignalen slechts vier tonen gebruikt (in klimmende volgorde
do-sol-do-mi).
Ook de Last Post is een melodie met maar
vier tonen. De in Ieper gebruikte instrumenten zijn afkomstig uit het Britse
leger en worden ‘duty bugles’ genoemd (bugle is de Engelse term voor klaroen, niet
te verwarren met het Nederlandse woord ‘bugel’, een blaasinstrument met
ventielen).
Typisch voor deze duty bugles is de beker
naar voor en de dubbele boog van de buis. Het Britse leger gebruikt deze
instrumenten sinds 1855.
Verwarring
De meeste geblazen vormen van eresaluut
lijken nogal op elkaar, wat voor verwarring kan zorgen. Zo wordt de eigenlijke
Last Post wel eens verward met de Nederlandse Taptoe of met het Amerikaanse equivalent,de Taps .
Maar vooral… er bestaat ook een
"Belgische Last Post". Deze werd in 1919 gecomponeerd door Honoré
Hendrickx en wordt door het Belgische leger gebruikt. De melodie zal menig
landgenoot wellicht beter bekend zijn dan de originele Last Post.
Ook de Fransen hebben een eigen Last
Post-achtig eresaluut: de Sonnerie Aux Morts, die echter pas van 1931 dateert.
Bij het Duitse leger heerst een andere
traditie. Daar wordt bij een begrafenis of dodenherdenking het ontroerende
soldatenlied Der gute Kamerad aangeheven.
De Last Post die dagelijks in Ieper
weerklinkt, is wel degelijk de echte, de Britse dus, hoewel door Belgen
gespeeld.
Hoofdfoto:
Belgische klaroeners-cyclisten, circa 1915
Geen opmerkingen:
Een reactie posten